تشخیص اختلالات جنسی زنان با آزمایش خون؛ آیا قابل اعتماد است؟

آندروژن‌ها گروهی از هورمون‌های جنسی هستند که معمولاً با ویژگی‌های مردانه ارتباط دارند، اما همه افراد (زن و مرد) ویژگی‌های ژنتیکی متفاوتی دارند و تولیدکننده آندروژن‌ها هستند. با این حال، هنوز پژوهش‌های کافی در زمینه نقش آندروژن‌ها در عملکرد جنسی زنان، به ویژه در دوران پیش از یائسگی، وجود ندارد.

تحلیل پروفایل پنهان (LPA)

تحلیل پروفایل پنهان (Latent Profile Analysis یا LPA) یک روش برای شناسایی الگوهای درون و بین زیرگروه‌ها در یک گروه جمعیتی است. در یک مطالعه اخیر، پژوهشگران هدف داشتند تا ارتباط بین غلظت استروئیدهای جنسی و سطوح عملکرد جنسی زنان را شناسایی کنند و بررسی کنند که میزان این هورمون‌ها در زمان برانگیختگی و میل جنسی زنان چگونه متفاوت است.

مطالعه ارتباط هورمون های استروئیدی با عملکرد جنسی زنان

در این مطالعه، پژوهشگران نمونه خون ۵۸۸ زن استرالیایی پیش از یائسگی (بین ۱۸ تا ۳۹ سال) را تجزیه و تحلیل کردند. از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا در کنار اهدای نمونه خون، یک نظرسنجی شامل اطلاعات شخصی، سابقه پزشکی و پرسشنامه مشخصات عملکرد جنسی زنان (PFSF) تکمیل کنند. این پرسشنامه، به طور خاص، سوالاتی درباره میل جنسی و برانگیختگی طی ۳۰ روز گذشته از شرکت‌کنندگان می‌پرسید.

یافته ها و تفسیر داده های مطالعه

تجزیه و تحلیل نمونه‌های خون شرکت‌کنندگان سه دسته مختلف از نظر ارتباط هورمون‌های استروئیدی با برانگیختگی جنسی شناسایی کرد:

• کلاس ۱ (برانگیختگی بالا): نمرات بالا در پرسشنامه عملکرد جنسی PFSF و سطح آندروژن متوسط.
• کلاس ۲ (برانگیختگی کم): نمرات پایین در پرسشنامه PFSF و سطوح آندروژن مشابه کلاس ۱.
• کلاس ۳ (برانگیختگی متوسط): نمرات متوسط در پرسشنامه عملکرد جنسی و بالاترین غلظت آندروژن.

مورد جالب توجه این بود که زنان گروه برانگیختگی متوسط، بالاترین سطح آندروژن را داشتند، در حالی که گروه‌های برانگیختگی بالا و پایین، کمترین سطح آندروژن را نشان دادند. این تفاوت‌های جالب در سطح آندروژن بین گروه‌های با برانگیختگی بالا و پایین مشاهده نشد.

پژوهشگران معتقدند که شباهت‌های موجود در سطح آندروژن بین کلاس‌های ۱ و ۲ ممکن است به ویژگی‌های فردی مربوط باشد، به طوری که هر گروه از زنان می‌تواند با توجه به ویژگی‌های ژنتیکی و فیزیولوژیکی خود، برانگیختگی متفاوتی را تجربه کند.

تفسیر یافته های مطالعه

در مقایسه پاسخ‌های برانگیختگی جنسی، تفاوت‌هایی در میزان غلظت آندروژن‌ها مشاهده شد، اما در مقایسه با پاسخ‌های میل جنسی، تفاوت چندانی میان زنان شرکت‌کننده وجود نداشت. این نتیجه ممکن است به طراحی و ویژگی‌های پرسشنامه مربوط باشد، زیرا یک فرد ممکن است در پاسخ به برانگیختگی نمرات بالا دریافت کند، اما در بخش میل جنسی نمرات پایین‌تری کسب کند. به عبارت دیگر، ممکن است یک زن در مواجهه با محرک‌های جنسی به راحتی برانگیخته شود، اما تمایل جنسی کمتری داشته باشد.

پژوهشگران پیشنهاد می‌کنند که زنان در کلاس ۱ ممکن است در بخش میل جنسی نمرات کمتری دریافت کنند، به این معنی که میل جنسی آن‌ها به اندازه برانگیختگی جنسی‌شان بالا نباشد.

نتیجه گیری مطالعه

به طور کلی، به نظر می‌رسد که تفاوت‌هایی در سطح آندروژن‌ها در زنان پیش از یائسگی وجود دارد که می‌تواند با میزان برانگیختگی جنسی آن‌ها ارتباط داشته باشد. این تفاوت‌ها به ویژه بین زنان با برانگیختگی متوسط (با سطوح بالاتر آندروژن) و زنان با برانگیختگی کم و زیاد (با سطوح پایین‌تر آندروژن) آشکارتر است.

با وجود این یافته‌ها و محدودیت‌های موجود در این مطالعه، پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که نباید تنها به نتایج آزمایش خون برای تشخیص عملکرد جنسی زنان اتکا کرد. در عوض، درمانگران باید از روش‌های بالینی و موجود برای ارزیابی عملکرد جنسی استفاده کنند تا زمانی که پژوهش‌های بیشتری در این زمینه انجام شود.

جمع‌بندی؛ تشخیص اختلالات جنسی زنان با آزمایش خون

برای بررسی و تشخیص میزان برانگیختگی و میل جنسی زنان، نمی‌توان تنها به نتایج آزمایشگاهی و اندازه‌گیری هورمون‌های آندروژن تکیه کرد. بهتر است ارزیابی جامع‌تری از نظر روانی و عملکرد جنسی انجام شود تا به نتایج دقیق‌تری رسید.